Airedale Terrier – nazywany „Królem Terierów” to największy z klasycznych terierów. Wyhodowany w dolinie rzeki Aire w Walii, łączy cechy wszechstronnego psa użytkowego z zaletami doskonałego psa domowego. W służbie dla człowieka pełnił rolę psa policyjnego, sanitarnego, lawinowego, towarzyszył myśliwym. W domu, wspaniały przyjaciel, opiekun dzieci i stróż. Jest psem dumnym, inteligentnym, zawsze gotowym do działania, ale bywa też czasem uparty. Doskonale czuje się w wodzie, świetnie pływa i czasem nawet nurkuje. Ma wyśmienitą pamięć i szybko się uczy. Jednak jak każde inteligentne stworzenie lubi czasem postawić na swoim.
Dojrzewa dość późno ok. 2,5 – 3 roku życia, a będąc nawet kilkunastoletnim psem zachowuje wiele z młodzieńczego temperamentu. Jest psem raczej średnim, chociaż zdarzają się egzemplarze, które zdecydowanie zaliczyć można do dużych.
Ogromną zaletą airedale jest jego sierść. Nie wymienia włosa sezonowo. W domu nie ma kłopotu z zalegającymi na dywanach i meblach włosami. Trzeba go jednak trymować.
Idealny airedale jest psem krótkim o mocnym zwartym korpusie, prostym grzbiecie. Głowa długa wąska, z uszami załamanymi powyżej głowy. Szyję powinien mieć długą kończącą się wyraźnie zaznaczonym kłębem. Ogon wysoko osadzony noszony ku górze, w niektórych krajach nadal kopiowany (przycinany), w części obowiązuje zakaz. Nie powinien być zbyt zawinięty i dotyczy to również ogonów nieciętych (najnowsza interpretacja do wzorca FCI). Kończyny przednie proste, równoległe w ruchu. Tylne dobrze kątowane, mocne, równoległe. W ruchu wyraźnie akcentowana powinna być praca tyłu. Sierść szorstka, prosta, lśniąca, przylegająca do ciała. Na głowie, łopatkach, udach i łapach ruda. Na grzbiecie, karku i grzbietowej stronie ogona czarna do tzw. grizzly. Włos miękki wełnisty i kręcony jest wadliwy.
Wadą są również, u dorosłych zwierząt wszelkie ślady czarnego w miejscach przewidzianych na rudy, przodozgryz, jasne oczy i ucho bez śladów załamania. Raczej nie choruje. Przy złej pielęgnacji sierści mogą pojawić się problemy skórne.
W starszym wieku zalecana kontrola stanu serca i nerek.